Vrouwelijke energie - verhaal van de coachee
In het afgelopen half jaar tijdens verschillende sessies, opstellingen en een tijdlijn kwamen twee onderwerpen: mijn innerlijk kind en vrouwelijke energie terug. In kleine stukjes ben ik hier met hulp aan de slag gegaan. In het najaar kwam ik opeens een blog tegen, waarbij de mannelijke en vrouwelijke energie van die persoon in een opstelling waren opgezet. Dat resoneerde bij mij. De tijd was echter nog niet rijp. Ik moest me eerst weer wat steviger in de schoenen (letterlijk en figuurlijk) voelen.
In het nieuwe jaar hadden we met ons groepje afgesproken. Het voelde als het moment van de waarheid en dat het nu het juiste moment was om mijn mannelijke en vrouwelijke energie neer te gaan zetten. Ik vond het alsnog heel spannend.
Aangezien we niet met voldoende representanten waren om beide energieën te kunnen neerzetten, ben ik begonnen met 2 pionnen neer te zetten. Bij het kiezen van de kleur van pionnen liep ik al tegen emoties aan. Er stonden blauwe, gele, groene en roze-oranje pionnen. Bij het voelen dat ik moest kiezen, was blauw snel duidelijk voor mijn mannelijke energie. De roze-oranje pion lonkte voor mijn vrouwelijke energie, maar die kon ik niet pakken. In plaats daarvan pakte ik de groene kleur.
Vervolgens ben ik eerst mijn mannelijke energie gaan neerzetten. Die keek naar het zuidwesten. Daarna wilde ik mijn vrouwelijke energie neerzetten, maar de groene pion wilde dat niet zijn. Die gooide ik nogal hard richting de overige pionnen. Vervolgens heb ik de roze-oranje pion alsnog genomen en deze ongeveer een meter schuin achter mijn mannelijke energie neergezet.
Naar deze opstelling stond ik eigenlijk rustig te kijken, toen een van de twee andere deelnemers naar mijn vrouwelijke energie liep, deze oppakte en bijna agressief een heel eind verderop neerzette en er vrijwel direct bij ging zitten. Ze begon achter elkaar door te praten. Ze deed er niet toe, werd helemaal niet gezien, zou liever door de grond zakken, dat zou niets uitmaken, etc.
Dat was het moment, dat ik volledig bevroor. Net als vroeger, als iets te heftig werd, kwam er een soort kluis om me heen, kon ik niet meer voelen. Zo stond ik naar de voor mij heftige uitbarsting van mijn vrouwelijke energie te kijken. Voordat ik aan deze sessie begon, had ik een soort inschatting van hoe ik mijn beide energieën in verhouding gebruikte. Ik dacht 60/40 of 70/30. Wat ik de representant hoorde zeggen, deed mij in mijn afgesloten staat wel beseffen, dat de verhouding meer 100/0 was. Ik dacht, zonder emoties, dat is toch eigenlijk wel erg.
De derde persoon pakte de coachtaak op en kwam bij me staan. Tot mijn verrassing hoorde ik mezelf vragen of ze mijn hand vast wilde houden. Dat deed ze en toen kwamen er wel emoties. Ik huilde en zei: “dat ik gewild had, dat mijn moeder me een keer zo aan de hand zou genomen hebben”. Na een tijdje, terwijl mijn vrouwelijke energie nog een aantal dingen zei, die mij raakten maar die ik niet meer weet, vroeg de coach of ik naar mijn vrouwelijk energie kon lopen. Dat wilde ik alleen als ik haar hand mocht vasthouden. En zo geschiedde.
Uiteindelijk lukte het om mijn vrouwelijke energie en de coach allebei een hand te geven, zodat we dicht bij elkaar waren. Mijn vrouwelijke energie haar gezicht klaarde op en ze kon zelfs lachen. Ik vroeg of het de bedoeling was dat ik een symbool voor mijn vrouwelijke energie zou zoeken en dat werd bevestigd. Een eerste stukje heling en in ieder geval veel bewustwording heeft plaatsgevonden. Hier ben ik vanaf dat moment met vallen en opstaan mee aan de slag.
